Psa 137 | PesPCB | STEP | كنار نهرهای بابل نشستيم و اورشليم را به ياد آورديم و گريستيم.

Psalms 137

نوحه‌سرايی قوم اسرائيل در تبعيد

1 كنار نهرهای بابل نشستيم و اورشليم را به ياد آورديم و گريستيم. 2 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 137:4.} 3 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 137:4.} 4 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 137:2-4.}آنان كه ما را اسير كرده و تاراج نموده بودند از ما خواستند از سرودهای اورشليم بخوانيم و ايشان را شاد سازيم. اما ما بربطهای خود را بر درختان بيد آويختيم، زيرا چگونه می‌توانستيم در ديار غريب سرود خداوند را بخوانيم؟

5 ای اورشليم، اگر تو را فراموش كنم، دست راست من از كار بیفتد تا ديگر بربط ننوازم؛ 6 اگر از فكر تو غافل شوم و تو را بر همهٔ خوشيهای خود ترجيح ندهم، زبانم لال شود تا ديگر سرود نخوانم.

7 ای خداوند، به ياد آور روزی را كه اورشليم محاصره شده بود و ادوميان فرياد برمی‌آوردند: «شهر را آتش بزنيد و آن را با خاک يكسان كنيد!»

8 ای بابل، تو ويران خواهی شد! متبارک باد آنكه همان بلايی را كه تو بر سر ما آوردی، بر سر خودت بياورد. 9 سعادتمند باد كسی كه كودكان تو را بگيرد و آنها را بر صخره‌ها بكوبد!